دیگه تو جاده ماه نیست انگار بهار تو راه نیست
دیگه حالم اصلا مثل قبلا روبه راه نیست
بیرون نمیام از فکرای منطقی
از پاییز زندگی

فکرای منطقی _ امیرعلی بهادری

هنوز روزام کوتاهه تو هر نفس یه آهه
بی تو خنده هام یه قاب عکس سفید سیاهه
بیرون نمیام از فکرای منطقی از پاییز زندگی
دیگه تو جاده ماه نیست انگار بهار تو راه نیست
دیگه حالم اصلا مثل قبلا روبه راه نیست
بیرون نمیام از فکرای منطقی
از پاییز زندگی
چشام ابریه بازم من این روزا رو می شناسم
می دونستم جای فصل ها باهم عوض میشه بازم
اشک هام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمی ریزه
خیلی تنها موندم خیلی تنها رفتی

پریدی بدون برگشت تو رفتی و هنوز از سقوطم
هنوز گیج و مات و مبهوتم
باور کردم و تو باورم
فکر می کردم آرزوتم
فکر می کردم آرزوتم چه خیال اشتباهی
چقدر زود رسیدی به دو راهی
با این که انتخابت رفتن بود دلم برات تنگ میشه گاهی
انتخاب حق تو بود من بیش از حد وابستت شدم
بعد تو من بد بین شدم به هر کسی حتی خودم حتی خودم
چشام ابریه بازم من این روزا رو می شناسم
می دونستم جای فصل ها واسم عوض میشه بازم
اشک هام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمی ریزه
خیلی تنها موندم خیلی تنها رفتی
چشام ابریه بازم من این روزا رو می شناسم
می دونستم جای فصل ها واسم عوض میشه بازم
اشک هام برگای پاییزه اما هیچ وقت نمی ریزه
خیلی تنها موندم خیلی تنها رفتی